Taroola

Kennedy mavo 1989 tot en met 1991

In de 2e klas kwam ik terecht. Even bang dat ik wederom buiten de groep zou vallen. Maar dat was geenszins het geval. Ik heb een hele goeie, gezellige en uitbundige tijd gehad op de Kennedy. Ik herinner me nog heel veel leuke dingen, zoals de schoolreis naar Terschelling, een leuke verjaardagspartij die ik samen San heb gegeven en het geweldige examenfeest. Ik heb dan ook erg veel zin om iedereen weer eens te ontmoeten. Dit geldt ook voor de leraren. Want de sfeer was ook goed met de leraren.

Na het behalen van mijn diploma voor de mavo ben ik verder gegaan op de MTS in Alkmaar richting Bouwkunde. In drie jaar het theoretische gedeelte helemaal goed doorlopen, maar toen moest ik gaan stagelopen en daar had ik niet zoveel trek nog in. En heb toen besloten om een nog een paar jaar school tegen aan te plakken. En wel op de HTS in Alkmaar richting Technische bedrijfskunde. Ook dit is prima verlopen en na nog 7 jaar op school te hebben gezeten heb ik me gestort op het bedrijfsleven.

Naast mijn carrière zijn er nog veel meer dingen waar ik me graag mee bezig hou. Zoals bijvoorbeeld motorrijden, maar dan wel met mooi weer. Ik zit sinds 2 maanden in een popkoor en dat is erg leuk. Ook doe ik veel aan sporten, zoals zwemmen, hardlopen. nordicwalken en golf. Maar ja ik hou ook wel van een feestje, zoals ff lekker de kroeg in of naar een party zoals Dance Valley of Mysteryland. Maar zo nu en dan regel ook nog wel eens iets leuks, want ik zit in de personeelsvereniging van Woonwaard.

En om zo nu en dan tot rust te komen kan je mij ook regelmatig tegenkomen in de meditatiestand. Heerlijk even helemaal niets.

Het leven deel ik met niemand. Ik ben dus singel en heb geen kinderen. Wel heb ik een geweldige woning aan de rand van het centrum in Alkmaar, waar ik me momenteel helemaal thuis voel.


Na de reünie nog eens zin om contact te houden of om nog eens wat af te spreken. Ik zit vaak op Hyves en anders kan je me ook bereiken op miss_wood31@hotmail.com.


Greatingz
Taroola

Niels

Het leven van Niels de Boer na de Kennedy Mavo


Ik heb na de Mavo 3 jaar op het PCC in Alkmaar gezeten waar ik mijn Havo diploma heb behaald. Ik wilde graag naar de Sport Academie (ALO), maar door problemen met mijn rug heb ik toen gekozen voor de PABO, Pedagogische Academie voor het Basis Onderwijs in Alkmaar. Na het eerste jaar heb ik toen besloten in Alkmaar op kamers te gaan, aangezien ik graag alles zelf wilde doen. In mijn afstudeer jaar ben ik vervolgens vier maanden voor stage naar Suriname gegaan, waar ik gedurende de hele periode voor de klas heb gestaan. Een prachtig avontuur. Toch was ik niet overtuigd en na 4 jaar tussen alleen maar vrouwen te hebben gezeten en mijn diploma gehaald te hebben, besloot ik alsnog de ALO te gaan doen. Inderdaad een 2e studie. Ik kon hier in het 2e jaar instromen vanwege mijn vorige studie. Een te gekke opleiding waar ik me 3 jaar lang heb kunnen uitleven op alle sporten en de wetenschap die er om heen hing. Ik ben bij de start van de ALO ook in Amsterdam gaan wonen, terug in de stad waar ik ooit geboren was. De ALO heb ik keurig in 3 jaar afgerond en toen werd het tijd om eens geld te gaan verdienen. Voor mijn eerste baan kwam ik gelijk bij Nike terecht. Ik wilde namelijk graag het bedrijfsleven in en niet het onderwijs. Het was een mooie uitdaging, maar na een jaar kwam ik tot de conclusie dat ik voor deze wereld van ellebogenwerk niet geschikt was. Gelukkig werd ik gelijk gebeld door het merk Barts waar ik mijn afstudeerstage had gelopen of ik voor hun wilde komen werken. Ik werk nu alweer bijna 6 jaar voor Barts waar ik het nog steeds erg naar mijn zin heb. Ik ben samen met Barts meegegroeid, aangezien ik inmiddels verantwoordelijk ben voor werkzaamheden waar ik nooit een diploma voor heb gehaald. Naast werken in Amsterdam woon ik er ook samen met een Oostenrijkse dame die ik op een surftrip in Bali ben tegen gekomen. Wij zijn nu ruim 4 jaar samen en zij woont inmiddels alweer 2,5 jaar in Nederland. Grappig dat ik nu opeens aan het terugdenken ben over wat er allemaal gebeurd is de afgelopen 18 jaar alweer. Moet ik vaker doen, aangezien ik terug kan kijken op een prachtige tijd waar de Kennedey Mavo ook onderdeel van was. Ik bof. Ik ben benieuwd naar jullie

Groet, Niels

Melanie

Wauw, nu moet ik dus op een A4 vermelden wat ik de afgelopen 17 jaar gedaan heb….

Na het examen heb ik 3mnd vrij gehad om vervolgens aan een 1 jarige opleiding voor kapster te beginnen. Leuke tijd? Nee, vond de mavo leuker! Maar de opleiding afgerond en vol goede moed begonnen bij een kapper in Schoorl. Na 1 jaar had ik dat wel gezien en in diezelfde week overleed Mark van Os de Man. R.I.P. Na een week in trainingspak op de bank gezeten te hebben ben ik via een vriendin de horeca ingerold. NOOIT MOETEN DOEN! Hahahaha, ze zeggen wel eens dat je daar nooit meer uit komt en ja dat klopt als een bus. Dat doe ik nu dus nog. Wel eens wat anders geprobeerd hoor maar nee laat mij maar tappen en met borden sjouwen!

Twee weken na m’n 19e verjaardag ben ik op mezelf gaan wonen in een zomerhuisje in Egmond aan Zee. Super tijd!! Waar drank was, was ik!! Altijd onderweg naar het volgende feest. Dit heb ik overigens JAREN volgehouden, hahaha Twee weken voor m’n 20e verjaardag weer naar huis gegaan. Nee, geen ellende hoor maar m’n ouders kwamen met het idee om een huis te kopen samen…Oké ook goed. Zo gezegd zo gedaan. Ik was dus 19 dat ik een huis kocht en 3 jaar later heb ik m’n ouders uitgekocht. Nu wonen wij er met z’n drietjes en 3 katten (voorheen 4, één van m’n schatten is vorig jaar overleden) Ja m’n katten zijn heilig voor me!!!

Zes jaar geleden ben ik dus m’n man wéér tegen gekomen. Ik kon hem al van de tijd dat ik 12/13 was maar hij 18/19. De kloof was toen te groot maar vond hem stiekem toen al erg leuk! In 2005 zijn wij de trotse ouders geworden van Dean (bah wat een cliché zin) en in 2006 zijn wij getrouwd.

Nu werk ik part time bij Restaurant Egmondsch Kaatje en het bevalt me mega! Drinken doe ik trouwens niet meer!!! Na Dean heeft m’n lijf migraine ontwikkeld. Dan is de keuze van wel of geen drank gauw gemaakt. Pffff migraine is echt 3x niks Liever een ouderwetse kater!!!

Ik kan nog wel ff door gaan maar m’n A4 is te klein! Ik hoop jullie nog eens te zien/spreken.

Veel liefs Melanie a.k.a. MaMaMel

Martijn

Martijn Goedegebuure tot nu toe

Na de JFK aan de Laan van Muijs in Heiloo ging ik naar de Bruyn Kops MEAO in Alkmaar. Vier jaar had ik nodig voor de drie jarige opleiding. Ik ben nooit het scherpste mes in de bestekbak geweest.

Van Alkmaar ging ik naar Utrecht. In 1995 startte ik aan de School voor de Journalistiek en ik ging op kamers. Nieuwe fase. Veel geleerd, veel weer vergeten, veel gedronken, gelachen en gevloekt. Ik deed vijf jaar over de vierjarige opleiding. Tijdens mijn studie liep ik stage bij de Alkmaarsche Courant en bij – toen nog landelijk – Het Parool. Van de vijf nachten die ik wekelijks in Utrecht bivakkeerde, besteedde ik er na verloop van tijd ongeveer drie in Amsterdam. Uiteindelijk in de hoofdstad gaan wonen.

In 2000 afgestudeerd en gaan werken bij het internetbedrijf Netlinq. Dat lag aan het Vondelpark en was een grappig begin van mijn werkende leven. Geld als water tot het sprookje werd uitgeblazen. Iemand was vergeten winst te maken. En wij maar voetballen in het park. Acht maanden heb ik er gewerkt.

Daarna een jaar hoofdredacteur van Nobiles Magazine geweest. Nobiles is een uitgever van gidsen en een tijdschrift voor studenten.

Dat jaar was mijn kennismaking met de tijdschriftenbranche en het beviel enorm. Na Nobiles ben ik korte tijd eindredacteur geweest van Het Golfblad. Inderdaad, een tijdschrift over het spelletje golf. Vooral genieten van snoepreisjes naar golfresorts. Vervolgens als redacteur bij Mulit-Magazines aan de slag. Uitgever van onder meer Rails, Lekker, de restaurantgids en Nautique.

In de tussentijd had ik zo’n 4 jaar samengewoond met twee verschillende vrouwen. Na zeven jaar Amsterdam, verhuisde ik met mijn toenmalige vanuit de Amsterdamse Rivierenbuurt naar Heelsum in Gelderland. Een jaar lang op een landgoed gewoond met een hond, paarden, kippen en schapen. Fantastisch. We liepen vanuit de achtertuin zo de Wolfhezerheide op. Een idylle. Na vijf jaar liep de relatie op de klippen en keerde ik terug naar de hoofdstad.

Gedurende dat jaar werkte ik bij Frame, een uitgeverij van een Engelstalige interieurglossy en een architectuurblad. Ik leerde een andere vrouw kennen en ging korte tijd later met haar in Den Haag samenwonen. Tot kort geleden.

Sinds enkele weken werk ik als speechschrijver voor minister Cramer van VROM en woon alleen in een appartement in het centrum van de residentiestad.


Hits uit 1991 voor de playlist:

• Wicked Game van Chris Isaak;
• Silent Lucidity van Queensryche;
• Dissapear van INXS;
• Shiny Happy People van R.E.M.

Jan

1995: Als een bom sloeg het in: de Kennedy-mavo ging sluiten.

Daar sta je dan als leraar van 55 zonder baan. Oh, je hebt een mooie afvloeiingsregeling, er is geen sollicitatieplicht meer maar het zit je toch niet lekker. Ik voelde me in ieder geval aan de kant gezet. Ik heb nog wat sollicitatiepogingen ondernomen, maar het haalde niets uit. Misschien maar beter ook, want het VMBO, waar ik terecht zou komen is geen makkelijk schooltype.

Ik besloot om vrijwilligerswerk te gaan doen en wel Nederlandse les aan buitenlanders. Dat heb ik jaren met veel plezier gedaan. Er bleef nog genoeg tijd over om mezelf te ontplooien. Ik ben Italiaans gaan studeren en deed hovo-cursussen (hoger onderwijs voor ouderen, o.a. kunstgeschiedenis. Tot op de dag van vandaag ben ik daar met veel plezier mee bezig. Met het vrijwilligerswerk ben ik gestopt toen ik 65 werd.

Mijn 4 kleinkinderen vragen ook om aandacht. Een keer per week brengen mijn vrouw en ik met hen door,opdat we een goede band met ze krijgen. En wat doe je verder als gepensioneerde? Lezen,studeren,wandelen en fietsen.terrasje-zitten aan zee, exposities bezoeken; je komt tijd te kort.

Gelukkig kan ik dit allemaal samen met mijn vrouw doen, want alleen is toch maar niets.


Jan Dorresteijn, leraar Kennedy-mavo.

Digna

Mijn leven na de J.F. Kennedy Mavo beschrijven op een A4’tje, hoop dat ik het vol krijg?!
Jee, ik weet niet wat jullie willen weten, boeiend vinden en misschien nog belangrijker, wat wil ik kwijt?

Na de geweldige mavo-tijd eigenlijk gelijk gestart met de kappersopleiding in Haarlem. Een erg leuke en gezellige school die 1 jaar duurde. Dus precies een jaar na mijn mavo-examen(1991) deed ik mijn kappersexamen(1992). En ook hiervoor gelukkig in 1 keer geslaagd!

Na school gelijk werk gezocht en ben toen begonnen bij Admiraal in Egmond, wat niet echt beviel. Dus na een paar maanden kon ik aan de slag bij Coos de Joode in Heiloo. In dec. ‘94 besloot Coos de zaak te verkopen aan Annet waar ik overigens nu nog steeds/weer voor werk. Het was in het begin flink wennen want er veranderde erg veel. Maar ontzettend veel geleerd in die periode, ook meerdere keren met mijn werk naar Londen geweest voor de beurs. Dat is sowieso een aanrader voor iedereen! Amsterdam is er niks bij als je aapjes wilt kijken...

In okt. ‘99 liep ik Tristan tegen het lijf waar ik een relatie meekreeg, we zijn gaan samenwonen in mijn flatje achter het Loo en daarna appartement gekocht in Ypestein. (2002). In 2004 kwam Annet met het aanbod om in Heerhugowaard te gaan werken als leidinggevende.
Lang hoefde ik er niet over na te denken, mijn hele leven speelde zich af in Heiloo dus ik was blij dat ik er eens “uit” mocht!

Toen ik een jaar werkte in HHW liep het niet meer zo lekker tussen Tristan en mij en zijn we uit elkaar gegaan. Huis te koop gezet, spullen verdeeld etc.
Ik heb toen mijn ontslag genomen en ben naar Curaçao vertrokken. Een vriendin van mij woonde daar en ik was al een paar keer bij haar op vakantie geweest en dat sfeertje daar, kunnen we hier nog wel wat van leren.

Ik wilde altijd al voor langere periode naar het buitenland maar het kwam er nooit van en nu had ik geen werk en geen relatie dus...............het was nu of nooit, voor mijn gevoel.
Na 3 fantastische maanden vond ik dat ik wel uitgeluierd was daar.. Ben elke dag naar het strand geweest, uiteten gegaan en nog naar Miami, Key west en Mexico geweest. Het werd tijd om weer te gaan werken en ik had dat op Curaçao kunnen doen maar ik vond het welletjes geweest.
Ondertussen was het contact met Tristan weer hersteld en wilde weten hoe het tussen ons zou lopen. Dus bij thuiskomst met Tristan gesprek aangegaan en op banenjacht. Een jaar na mijn thuiskomst hebben we samen weer een huis gekocht(niets zo veranderlijk als een mens) en werkte ik weer als leidinggevende en salontrainer voor Annet in Bergen.

Inmiddels zijn we getrouwd(april 08) en de ouders geworden(mei 08) van Kick!

Groetjes Digna

Sabine

Hallo allemaal!

Ik moet eens goed nadenken wat ik allemaal gedaan heb na mijn examen..vast eerst een feestje gevierd!
Ik heb aan het toen nog Alkwaard College twee jaar de opleiding voor apothekersassistente gevolgd.
Het eerste jaar heb ik twee keer gedaan, daarna overgestapt op tandartsassistente. Dit was de goede keus!
Ik heb vier jaar met veel plezier bij een tandarts in Limmen gewerkt. Inmiddels was ik al met Marco
getrouwd, op 24 oktober 2007. Ja,ja op mijn 22-ste. Anderhalf jaar later werd ons eerste kindje geboren, Anne, gevolgd door Naut, 21 mnd later. Toen ben ik ook gestopt met werken, hond gekocht, en lekker aanrommelen!
In de komende jaren heb ik nog een paar maanden bij Didi, kledingwinkel in het Loo gewerkt, en we
hadden uiteindelijk onze eigen meubelzaak, de Taefelier in Alkmaar. Deze zaak is helaas failliet gegaan, met dank aan de ineenstortende economie van jaren geleden!
Net als onze zaak ging ook mijn huwelijk failliet, en vanaf ongeveer 2003 doe ik het alleen.
Overigens met veel plezier, alles is goed geregeld en mijn kinderen zijn elk weekend ook bij hun vader.
Sinds vorig jaar april ben ik weer aan het werk. Ik heb een financiële/administratieve functie voor 20 in de week bij een bedrijf in verpakkingsmaterialen in Wormerveer.
Ik werk daar van 9.00-15.00 uur, en haal daarna Anne en Naut uit school. Zij zijn inmiddels negen en zeven jaar. Dus ik pendel tegenwoordig op en neer tussen school, hockeyclub, vriendjes, en de AH.
Raar, om al die jaren zo kort samengevat te lezen maar ik kan er niets anders van maken!!

Ben benieuwd om jullie verhalen te horen en te lezen!

Het ga jullie goed!!

Heel veel liefs van Sabine

Jon

Hey Sandra,

Volgens mij heb je het wel vernomen van Tim, dat ik werk/leef in Australia.

Ben op het moment terug in Nederland(wel ik zit nu op Malta, vakantie in een vakantie) en vlieg terug 8 sep naar Perth voor mijn werk!!

Korte geschiedenis na de mavo:

Eerst op de Nautical school voor drie jaar.
Daarna 9 jaar op een vrachtschip/als chief officer/ chief engineer/ en een trip als kapitein.
Kort daarop werd het schip verkocht en ben ik naar malta gegaan...
Heb daar gewerkt op een fast ferrie als first officer op een high speed catamaran( 427 pax en 24 cars). Tussen Sicilië and Malta.
Na 2 jaar ben ik vertrokken naar Australia waar ik de afgelopen 4 jaar werk en leef.
Nog steeds in the maritieme sfeer.
Tim kan je wel meer vertellen als het moet.

Mijn music op dat moment(Kennedy mavo) was zekers Billy idol/rush/marrillion/guns and roses//// alles wat maar rocked! ok the house music kwam ook op!!

Hoop dat het leuk wordt, want ik zal er niet bij wezen, wegens werk en reis tijd/kosten.

Laat meneer Schouten( toenmalige Nederlandse leraar!) de e mail niet nalezen!!! zal hij wel gek worden

ciao ciao.

Jon

Patrick

Hallo Sandra,

Ik vind het echt een super idee om dit te organiseren.Echt wel gaaf om al die gezichten weer eens te zien. Dan komt hier mijn levensverhaal na de Mavo:

Na de Mavo ben ik naar een opleiding gegaan voor touringcarchauffeurs. Mijn vader deed dit beroep ook en ik ben dan ook vaak met hem mee geweest. Zo kom je nog eens ergens. Deze school staat in Amsterdam en hield in:4 dagen werken en 1 dag naar school. Die 4 dagen werken deed ik bij Martin Schilder in Limmen.
Een heel leuk bedrijf waar mijn vader ook werkte. Dankzij hem kon ik daar ook terecht.

Het leren in de praktijk is een mooie uitvinding. Zo leerde ik alles wat in en om een touringcar gebeurde. Van sleutelen tot aan het schoonmaken van de bussen(hoort er ook bij). Maar Martin Schilder had ook een afsleepwagen waar ik ook op mocht rijden. Nou ja volgens de wet niet, maar m'n baas had er geen problemen mee.
Zo kwam het wel eens voor dat ik naar een ongeluk moest op de snelweg om de wrakken weg te halen. Wel leuk, want de politie begeleidde mij dan en ik had niet eens een rijbewijs. LOL

Ik mocht zo nu en dan ook ritjes maken in de bus. Maar na een tijdje werd ik volop ingezet om dagtoertjes te doen in Amsterdam. Mensen ophalen bij een hotel en dan rondjes rijden door Amsterdam. Ik was natuurlijk in hun ogen een klein mannetje, maar dan wel 1 met een grote bus. Lekker over de grachten rijden.....ruimte zat.....not. Maar ik leerde wel sturen en daar deed je het dan maar voor.
Ik ben vaak samen met m'n vader op pad geweest. Heel Europa gezien en een paar formule 1 races meegemaakt. Een stuk of 6. Dan breng je dus de fans naar een circuit en dan mag je als chauffeur gratis naar binnen. Helemaal goed.

Je kijkt naar de race en je krijgt er nog voor betaald ook. Na een tijdje was de opleiding afgerond en ben toen aangenomen bij m'n leerbedrijf. Veel busritjes gedaan, maar na verloop van tijd vond ik het niet meer leuk. In ieder geval wilde ik niet elke dag rijden, maar net als m'n vader parttime. Dat heb ik dus voorgesteld aan m'n baas en die begreep het wel. Dus ik werd ook een parttime chauffeur. Alleen in de weekenden rijden. Maar er moest ook door de weeks gewerkt worden.
Ik kon bij m'n overbuurman aan de gang. Ik had toen samen met m'n vader zijn huis verbouwd en hij wist dat ik een baan zocht. Hij verkocht Mexicaanse etenswaar. Cantina Mexicana.

Er was wel een probleem ..... dit bedrijf zat in Dronten.(Flevoland) Gelukkig werkte er een jongen die in Heiloo woonde, dus kon ik met hem meerijden. Elke dag die kant op en je ergeren aan andere weggebruikers. Na een tijdje was dit pand te klein en we gingen verhuizen. De reis ging naar Roelofarendsveen(vlak bij Leiden). Dit was een nieuw pand, dus we konden het naar onze zin inrichten. Een hele tijd gewerkt bij deze baas, totdat ik alleen maar ruzie met hem had. Toch maar besloten om er mee te stoppen. Dus weer geen baan, maar wel een ondertussen een vriendin, Melissa.
Ik kende haar al een tijdje, maar nooit aandacht aan besteed. Na een maand ofzo gingen we al samenwonen. En dat ging zo goed dat ze mij ten huwelijk vroeg.
Ik zei natuurlijk gelijk ja en we zijn inmiddels al 9 jaar getrouwd. Wie had dat ooit gedacht.

Toen heb ik een periode op het strand gewerkt. Huisjes opzetten en afbreken. 1 maand bij De Boer tenten volgehouden(was niet mijn ding). Weer naar het uitzendbureau om een andere baan te vragen. En die hadden een baan voor me bij een verpakkingsbedrijf in Limmen. Dit bedrijf heet GEDE-verpakkingen. Ik daar heen en dat beviel me wel. Inmiddels werk ik daar nu bijna 9 jaar en ik heb het nog steeds leuk. Leuk bedrijf en hele leuke collega's. Wij verzorgen voor heel veel winkels in Noord Holland de verpakkingsmaterialen. Zo hebben wij bijvoorbeeld Kees Zoon en Burger als klant. Alom bekend in Heiloo. Maar ook heel veel snackbars, viswinkels, groenteboeren en noem maar op. Met de bus rijden ben ik helemaal gestopt, vanwege het overlijden van m'n vader. Die overleed op 9 november 2006.

Precies een maand later dus op 9 december overleed zijn broer. En om het nog erger te maken..overleed ook zijn andere broer op 27 februari. Alle drie een acute hartstilstand. Die periode was ik de weg een beetje kwijt. Ben ook in de ziektewet beland. Want voordat mijn vader overleed hadden Melissa en mijn schoonmoeder een kledingwinkel overgenomen. See You fashion in de voorstraat in Egmond aan Zee.
Moest ook verbouwd worden en het werd me een beetje te veel. Want dat was niet het enige wat me bezig hield, want we hadden ook nog een oud visserhuisje gekocht.
Heeft m'n vader helaas niet mee mogen maken. Moest van de grond tot aan het dak verbouwd worden. Huis dateert uit 1894. Alles is eruit gesloopt en helemaal weer nieuw gemaakt. Ben nog steeds bezig, maar het eind is in zicht. Als je benieuwd bent naar de foto's, kan je op m'n site kijken. www.patrickwijn.nl

En wat muziek betreft. Ik ben niet zo moeilijk hoor. Vind alles goed.

Tot 7 november dan maar.

Patrick

Boris

Na de Kennedy Mavo ben ik naar de zeevaartschool in IJmuiden gegaan net als Tim en Jon. Hier was ik begonnen met de opleiding Maritiem Officier. Tijdens deze opleiding had ik al besloten om niet te gaan varen en verder te gaan leren. Dit werd daarna nog versterkt toen ik Melanie ontmoeten. De volgende opleiding heb ik ook aan de zeevaartschool gedaan maar dan gericht op werken aan de wal.

Na mijn school periode ben ik gaan samenwonen met Melanie in Alkmaar. Als werk heb ik eerst bij diverse uitzendbureaus gewerkt voor korte periodes. Tot ik bij Kropman installatie techniek in Alkmaar kon beginnen. Hier ben ik begonnen met het ontwerpen van schakelkasten voor de grotere klimaat installaties zoals bijvoorbeeld het MCA in Alkmaar. Omdat onze flat in Alkmaar al gauw te klein was hadden we al snel een huis gekocht ook in Alkmaar. Daar hebben we met veel plezier 4 jaar gewoond. Melanie mijn vriendin had op een gegeven moment een baan bij een confectie bedrijf in Wieringerwerf en reed daar elke dag heen. Tot we besloten om een nieuwbouw huis in Wieringerwerf te kopen. Toen moest ik dus elke dag van Wieringerwerf naar Alkmaar rijden. Ondertussen was ik bij Kropman software programmeur geworden.

Omdat de markt van de installaties die Kropman maakte na 11-09-2003 was ingezakt en het werk steeds minder uitdagend werd heb ik ontslag genomen en ben bij de firma Meyn in Oostzaan gaan werken. Dit bedrijf maakt machines voor de pluimvee verwerkende industrie over de gehele wereld. Ook hier ben ik als programmeur gaan werken. Voor dat werk ben ik ook op veel plaatsen in de wereld geweest. Amerika, Canada, Argentinië maar ook veel landen in Europa. Soms ben ik wel 4 weken van huis geweest. Dit werd mij op een gegeven moment wel een beetje te veel. Het was vooral moeilijk na de geboorte van mijn dochter (Annika). Zij is nu 3 jaar oud. Door het werk als programmeur was ik ook veel weekeinde weg wat erg vervelend is voor zo’n kleine meid.

Nu ben ik project manager/engineer bij Meyn. Dit betekent nog steeds dat ik naar het buitenland ga. Echter omdat het vooral gaat om het bespreken van diverse zaken met de klant is dit alleen doordeweeks zodat ik in het weekeinde lekker thuis ben.
Mijn favoriete nummer uit die tijd is “Smells Like Teen Spirit” van Nirvana.

Groetjes,

Boris Smit

Sandra

Sinds ik van de Kennedy af ben, verloopt mijn leven zonder grote zorgen op rolletjes tot op de dag van vandaag, kan ik wel zeggen. Misschien dat andere mensen om mij heen weleens zorgen om mij hebben gehad, dat zou kunnen. Maar achteraf gezien zijn die zorgen niet nodig geweest en vallen in het niet bij een overlijden van een dierbaar iemand. Heb na de MAVO diverse opleidingen gedaan. Maar voornamelijk op het secretariële en administratieve vlak. Heb ongeveer 3 jaar bij Dienst Waterbeheer en Riolering in Amsterdam gewerkt als administratief medewerker op de afdeling Invordering. Kijk altijd met veel plezier terug op deze baan. Momenteel werk ik als secretaresse bij de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen. In hartje Amsterdam, om de hoek van Nieuwmarkt. Toplocatie! Ik werk hier 3 dagen per week. De overige twee dagen vul ik met zo nu en dan mijn vriend helpen met zijn bedrijf, yoga, joggen, onze zoon, uitgaan en vrijwilligerswerk.

Zoals je net hebt gelezen heb ik sinds de tijd vanaf de Kennedy nog een prachtige zoon gekregen. Jelmer Noah. Hij is nu 10 jaar en mijn absolute oogappel en mijn Spaanse souvenirtje. In oktober 1997 was ik op vakantie in Spanje en ontmoette toen een leuke Spanjaard. 9 Maanden later is Jelmer geboren. Op dit moment wordt er hard gewerkt aan een zusje of broertje. Helaas lukt dat nog niet zo goed, daarvoor bezoeken we nu het ziekenhuis in Alkmaar. Ik heb niet zo lang geleden een kijkoperatie achter de rug om te kijken waar het precies aan schort. De uitslag was positief, er is niets aan de hand en we krijgen 29 september a.s. te horen wat verder te doen. To be continued. De man met wie ik een nieuwe aardbewoner wil produceren, is mijn lieve steun en toeverlaat, Wouter Theijsmeijer. Ik heb hem ruim 5 jaar geleden leren kennen op mijn toenmalige werk in Amsterdam. Sinds 13 februari 2004 zijn wij een setje. Na ongeveer 3 jaar latten, wonen we op dit moment al ruim twee jaar officieel samen in ons tweede huis. Na het een jaar op IJburg (Amsterdam) te hebben geprobeerd, hebben we nu voor een huis in Heiloo gekozen. We wonen overigens erg dichtbij Sabine Wesseling in de buurt.

In de toekomst zou ik nog weleens een jaar in het buitenland willen wonen en werken. Ik weet niet of mijn vriend zich daarin dan helemaal kan vinden. Maar soms hebben we het er weleens over en dan is het meer fantaseren. Toch hoop ik dit nog steeds over twee jaar te kunnen bewerkstelligen. Mijn voorkeur gaat dan uit naar Nieuw-Zeeland.

Via schoolbank.nl heb ik weer contact gekregen met Taroola Hout en ik kan haar sinds een jaar of 3 weer tot mijn vriendenkring scharen. Erg leuk. Mede door haar ben ik min of meer tot dit gekomen, het organiseren van een klassenreünie. 1 Van de dingen waar ik me ook mee bezighoud en net als iedereen denk ik, is uitgaan. Dit uitgaan varieert van Dance Valley en bijvoorbeeld Mystery Land tot de kroeg op het Waagplein, of een filmpje pakken in Amsterdam tot uit eten gaan in een sterren restaurant. Taroola en ik lopen wat housefeestjes af de laatste twee jaar. En zoals vanouds hebben we daarbij de grootste lol.

Zou het leuk vinden om nog eens iets van je te horen via de Hyves. Je weet me te vinden.

groetjes Sandra