Jan

1995: Als een bom sloeg het in: de Kennedy-mavo ging sluiten.

Daar sta je dan als leraar van 55 zonder baan. Oh, je hebt een mooie afvloeiingsregeling, er is geen sollicitatieplicht meer maar het zit je toch niet lekker. Ik voelde me in ieder geval aan de kant gezet. Ik heb nog wat sollicitatiepogingen ondernomen, maar het haalde niets uit. Misschien maar beter ook, want het VMBO, waar ik terecht zou komen is geen makkelijk schooltype.

Ik besloot om vrijwilligerswerk te gaan doen en wel Nederlandse les aan buitenlanders. Dat heb ik jaren met veel plezier gedaan. Er bleef nog genoeg tijd over om mezelf te ontplooien. Ik ben Italiaans gaan studeren en deed hovo-cursussen (hoger onderwijs voor ouderen, o.a. kunstgeschiedenis. Tot op de dag van vandaag ben ik daar met veel plezier mee bezig. Met het vrijwilligerswerk ben ik gestopt toen ik 65 werd.

Mijn 4 kleinkinderen vragen ook om aandacht. Een keer per week brengen mijn vrouw en ik met hen door,opdat we een goede band met ze krijgen. En wat doe je verder als gepensioneerde? Lezen,studeren,wandelen en fietsen.terrasje-zitten aan zee, exposities bezoeken; je komt tijd te kort.

Gelukkig kan ik dit allemaal samen met mijn vrouw doen, want alleen is toch maar niets.


Jan Dorresteijn, leraar Kennedy-mavo.